Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου - Active Member

Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς σε συνερίζεται το κέφι σου.
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο από το κρασί καπηλειό,
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στο όνειρό μου.
Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου
αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς
πουθενά να μη τη πεις.

Καλώς ήρθες, ξένε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω από τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.

Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.

Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.

Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
γι΄ αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
μια προσευχή σ΄ ένα περβόλι με ελιές
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.

Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής

Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου, λοιπόν, τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στο όνομα μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά

Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω
πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού
ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.

Γι' αυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις
κάτω από το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο,
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.

Που με βρήκες εδώ κάτω τι με θες;
Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.

Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό
αυτοί πουλήσαν ακριβά τη γέννησή μου,
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκοτώναν, κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι πρόλαβαν από εκεί συγχωρεθήκαν.

Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό
πάρε μια κούπα πάρε ψωμί και κόψε
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στο όνομα σου
θα πω αναβάλλεται η γιορτή
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά.

Το εμπεδώσαμε το μάθημα

Κάποιοι δείχνουν και ξαναδείχνουν την ίδια εικόνα αναμασώντας δημοσιεύματα του παρελθόντος. Αναφέρομαι στο γνωστό πρόβλημα της Αποχέτευσης και Επεξεργασίας Λυμάτων που απασχολεί δεκαετίες τώρα την περιοχή μας. Το πρόβλημα γνωστό η κατάσταση δεδομένη και σίγουρα άσχημη. Σήμερα έχουμε μπροστά μας μια απολύτως ελπιδοφόρα και ενδιαφέρουσα προοπτική. Το έργο της κατασκευής δικτύων αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού των περιοχών Σταυρού Άνω Σταυρού και Βρασνών ήδη έχει προκηρυχθεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο μιας παθογενούς για τον τόπο μας κατάστασης.
Αδυνατώ λοιπόν σήμερα να καταλάβω προς τι, προβάλλονται ξανά και ξανά εικόνες που έτσι ή αλλιώς δυσφημούν τον Σταυρό και την ευρύτερη περιοχή. Το ξέρουμε το πρόβλημα το εμπεδώσαμε γνωρίζουμε ότι σύντομα θα λυθεί ΟΡΙΣΤΙΚΑ.

Αντικειμενικά όμως η υπερπροβολή του, μέσα από το διαδίκτυο, από ένα μέσο δηλαδή που φτάνει σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν λειτουργεί απαξιωτικά για την περιοχή μας που κάνει προσπάθειες για την τουριστική της ανάπτυξη; Ή μήπως δεν μας ενδιαφέρει αυτό;

Ο κόσμος είναι πάντα καινούργιος μπροστά μου…

Ώστε έτσι λοιπόν. Δεν αρέσουν οι απόψεις μας , άρα είμαστε ύποπτοι , δημόσιοι υπάλληλοι που γράφουμε επί πληρωμή. Ενδεχομένως η δημιουργία αυτού του blog να “χαλάει τη σούπα” μερικών. Είναι υγιές (γι’ αυτούς ) σε διάστημα ολίγων ημερών να δημιουργούνται δύο τοπικού ενδιαφέροντος blogs με αποκλειστικό σκοπό (σε διασύνδεση μεταξύ τους) το προβοκάρισμα της δημοτικής αρχής Ρεντίνας , αλλά είναι ύποπτο να δημιουργείται ένα blog θετικού προβληματισμού για τα όσα απασχολούν τον τόπο μας και τους κατοίκους του. Ένα blog ,όχι στείρας γκρίνιας και άρνησης αλλά ένας χώρος καλόπιστου και εποικοδομητικού διαλόγου. Επιλέγω σήμερα τουλάχιστον την ανωνυμία για σαφείς και συγκεκριμένους λογους. Μας ζητάνε σε όλη μας την ζωή να είμαστε Ανώνυμοι. Να μην ξεχωρίζουμε . Να μην διαφέρει η φωνή μας , αλλά και η γνώμη μας να είναι σχεδόν η ίδια με τις ομάδες που επώνυμα μας εκπροσωπούν. Να χανόμαστε μέσα στο πλήθος και για δεκαετίες να κυκλοφορούμε επιζητώντας «συνειδητά» την ανωνυμία που έραψαν στα μέτρα μας . Μέχρι που κάποια στιγμή χρησιμοποιούμε την τιμωρία-Ανωνυμία για να εκφράσουμε τις δικές μας σκέψεις, τις δικές μας θέσεις αλλά πάνω απ’ όλα τις δικές μας αλήθειες. Έρχεται όμως η στιγμή που η Επωνυμία θίγεται από την Ανωνυμία σου. Ήρθε η στιγμή που τώρα σου ζητούν να είσαι Επώνυμος όχι για να ξεχωρίσεις αλλά για να τιμωρηθείς που δεν τήρησες τα στερεότυπα και τους κανόνες
« Το διαδίκτυο -περίπου σαν επινόηση του Μπόρχες-αποβαίνει τόπος συνάντησης της ανθρωπότητας σε ό,τι ευγενές και απεχθές έχει».
Θα προσέθετα: Και ο καθένας μετέχει σε ότι επιλέγει. Δεν υπάρχει καμιά μηχανή που σε μεταφέρει στα διαδικτυακά κανάλια. Πληκτρολογείς και μεταφέρεσαι σε αγαπημένες τοποθεσίες . Στην περίπτωση των blogs οι απόψεις δεν επιβάλλονται από τον ανώνυμο συγγραφέα τους. Γιατί περί απόψεων πρόκειται τις περισσότερες φορές. Και φαίνεται, για μένα, ότι αυτό είναι τελικά που ενοχλεί: η διατύπωση άλλων απόψεων που δεν μπορούν να ελεγχθούν από κανένα κέντρο.
Οι bloggers, στην πλειονότητά τους, με όνομα, γνωστό προσωπείο ή ψευδώνυμο εφόσον δεν πληρώνονται και δεν καθοδηγούνται από κάποιο κέντρο εξουσίας, και εφόσον δεν πλασάρουν τη δουλειά τους, είναι χομπίστες που απολαμβάνουν τις νέες μορφές και τα αγαθά της επικοινωνίας.
Γράφουν κυρίως απόψεις, σχολιάζουν με έναν άμεσο τρόπο την καθημερινότητά τους, απελευθερωμένοι από τη μάσκα της σοβαροφάνειας,.
Δημιούργησα λοιπόν αυτό το blog σε μια στιγμή που βίωνα εμπειρίες που ήθελα να μοιραστώ με τους άλλους,. Όλα αυτά στο περιθώριο της επαγγελματικής δραστηριότητας.
Μου αρέσει να κρίνομαι όχι υπό τη φόρτιση (βλέπε προκατάληψη) του κύρους που φέρει ή δεν φέρει το όνομα. Άρα, επιλέγω σκόπιμα η προσοχή του αναγνώστη να πέφτει στις αξίες και στο ενδιαφέρον των όσων γράφω.
Μου αρέσει να κρίνομαι για τα γραφτά μου που υπηρετούν ενδεχομένως μια ατομική ματαιοδοξία, και που δεν εξαρτώνται από κάποιο άλλο συμφέρον ή ιδιοτέλεια.
Μου αρέσει να πειραματίζομαι με τα απωθημένα μου . Δεν θα βρίσω και δεν θα συκοφαντήσω ποτέ από αυτό το βήμα
Μου αρέσει λοιπόν ήσυχος πλοηγός του διαδικτύου να χαράζω πορείες, να στήνω το αυτί μου να ακούω με τον δικό μου τρόπο όσα συμβαίνουν γύρω μου και έκπληκτος να αναφωνώ:
«Ο κόσμος είναι πάντα καινούργιος μπροστά μου…»